Adriana Reyes

Coreografías selváticas é un solo aparente, é unha masa extendida entre dúas dimensións de movimento. Unha tentativa de presenza conxunta entre: elas, as prantas, eu e vós.

Coreografías Selváticas surxe da comunicación con formas de vida vexetal e as súas posibilidades na producción sensíbel. A curiosidade que emana das prantas vai da man da experimentación, da alquimia e o cultivo, tres grandes campos magnéticos dende onde a humanidade fixo ligazóns co mundo vexetal. Cada cultura con infinidade de prácticas que van dende rituais, cerimonias chamánicas, ata usos recreativos e culinarios. Menciña e veleno; alimento.

Coreografías Selváticas pregúntase si o encanto que ten o mundo vexetal como forma de relacionarse ca vida humana pode máis. De aquí surxe a vontade do poder de imaxinar: formas de vida que suspenden a opresión en calquera das súas configuracións.

Coreografías Selváticas pretende ser un libro de botánica en movimento, un libro aberto en todo caso, para ampliar a experiencia estética a outros campos da percepción.