Bocarra
Bocarra significa boca ou fauces moi grandes e abertas. En Bocarra explorarei a mecánica do corpo en movemento como instrumento sonoro, partindo do repertorio polifónico feminino sobre a violencia, os sentimentos de amargura e a estranxeiría da Península Ibérica. Entendendo moitas destas cancións como tradicións de inconformismo e como resistencia velada e non resolta fronte aos roles heteronormativos, traballaremos coas posibles encarnacións evocadas e as particulares calidades vocálicas destas formas musicais. Exploraremos o vocabulario de movemento que trata sobre o continuo e os límites entre o coidado e a violencia dentro da proximidade física. Os corpos colócanse discursiva e performativamente na voz, e son formados e transformados polas voces que os producen. Xunto cos intérpretes Luisa Alfonso e Alexandre Achour, quero traballar coreográficamente con formas de cante e con corpos no espazo, traballando a través de técnicas de movemento, respiración e fraseo e máis aló de categorías binarias e exclusivas de rexistros e rangos vocais.
Desexo investigar sobre as primeiras tecnoloxías que teñen como obxectivo facer o son visible, tanxible ou incorporado (como o eidófono ou o tonógrafo do século XIX), dispositivos de axuda ao fala (como larinxes artificiais e amplificadores de son), obxectos e dispositivos analóxicos que poden mellorar, desprazar ou reconfigurar os procesos de produción de son no corpo humano. Para este proxecto, estou a traballar en estreita colaboración cos artistas sonoros Francisco Antão e Inês Tartaruga Água para construír instrumentos personalizados para facer visibles o son e as voces. Partindo dunha comprensión encarnada da relación entre o noso propio corpo e os instrumentos musicais como seres orgánicos, construiremos obxectos/instrumentos que funcionan como extensións dos órganos internos, a respiración e o corpo físico, e que se activan a través do movemento e os xestos.
Luísa Saraiva
Coreógrafa e intérprete nada no Porto, Portugal, e que reside entre O Porto e Berlín. Estuda psicoloxía na Universidade do Porto e danza na Folkwang Arts University in Essen. A súa práctica artística explora a linguaxe do corpo e a voz e atópase na intersección do movemento e a composición musical. O seu traballo desenvólvese a través de colaboracións con artistas de diferentes disciplinas como Lea Letzel, Carlos Azeredo Mesquita ou Senem Gökce Ogultekin. Como intérprete traballou con artistas como Alexandra Pirici, Ben J. Riepe, Catarina Miranda e Jonathan Saldanha. Recibiu as bolsas de investigación INOV-Art do Ministerio de Cultura de Portugal en 2010 e do Programa Individual para o Desenvolvemento de Artistas dun ano do Ministerio de Cultura de Nordrhein-Westfalen en 2017. A súa primeira peza, “Hochwasser”, foi seleccionada para Danse Élargie en 2016. En 2018, a peza "A CONCERT" en colaboración con Lea Letzel recibiu o Premio NRW Ground Support. Foi seleccionada para a bolsa danceWeb en 2019 e na tempada 2019/2020 foi unha das coreógrafas en residencia no K3 | Tanzplan Hamburg. Como curadora, traballou xunto co Museo Folkwang de Essen e a Galería Municipal do Porto en formatos interdisciplinares de exposicións e simposios. En 2022/2023 recibiu a Bolsa Tanzpraxis da cidade de Berlín.